Dengo staat voor Dave-en-Esther-Bingo. Dave en Esther zijn twee collega’s die eind augustus afscheid namen bij Welzijn West Betuwe. In een creatieve bui bedacht ik om m’n afscheidspraatje op te leuken met een bingovariant. In m’n speech had ik allerlei woorden ‘verstopt’, in dit geval voornamelijk auto-onderdelen en judotermen. De alerte luisteraar kon ze afstrepen op de Dengokaart, bij een volle kaart hard DENGO roepen en een Tony’s Chocolonelyreep winnen.

Op zich een geniaal idee, zou je zeggen. In de praktijk vraagt het nog wat bijschaven. Bingo met een Bossche bol op schoot is niet ideaal, zo blijkt. Daarnaast is speechen terwijl iedereen naar zijn Bingokaart kijkt, niet bemoedigend. Goed getimede grappen vallen in het water, omdat iedereen alleen op de woorden let. Uiteindelijk riep niemand Dengo!, omdat iedereen wel een woord miste. De buurtsportcoaches maakten bezwaren tegen de gang van zaken en begonnen de spelregels te betwisten. Aan het eind gaven we de chocoladereep maar aan een collega die net vader is geworden; hij kon wel wat korte-termijn-oppeppers gebruiken.

Volgende keer maar weer gewoon een ‘roast’ als afscheidsspeech. Dan is er in ieder geval een duidelijke winnaar.

Zeven jaar geleden was ik te gast in de uitzending van Ron op RTV Betuwe. Ik was nieuw als directeur, van toen nog WelzijnGeldermalsen, in de Betuwe. In de uitzending bij Ron mocht ik mezelf voorstellen en vertellen wat ik nou eigenlijk kwam doen in Geldermalsen en omstreken.

Het concept van het programma van Ron was heel simpel. Er was een gast en die gast die nam zelf muziek mee. Het gesprek ging over de muziek, werk, over de gast, de Betuwe en een klein beetje over Ron. Het was eigenlijk een briljant concept. Muziek zegt veel over iemands persoonlijkheid, veel meer dan je in eerste instantie denkt. Het zegt iets over die cliënt, de beheerder van het dorpshuis, de vrijwilliger, die gast naast je bij het stoplicht en in dit geval over mij.

Ik nam een stapel vinyl en CD’s mee, van Roosbeef tot Clutch. De studio had meerdere draaitafels, CD-stations en een heus ‘on-the-air-lampje’. Ik voelde me zeer vereerd, net zoals velen voor en na mij. Van mijn muziekkeuze heb ik toen een afspeellijst in Spotify gemaakt. Deze week heb ik hem weer opgezocht. Voor de liefhebber hier na te luisteren: https://open.spotify.com/playlist/7fMsIe4lpInHZUbm7BKCIs?si=bdb23152f1e74375

Vorige week heeft Ron zijn laatste plaatje gedraaid. Rust zacht Ron.

Sinds kort ben ik de trotse bezitter van een wilde tuin. Dit heeft eigenlijk een trieste oorzaak, want we moesten afscheid nemen van onze konijnen. Maar nu bloeit mijn tuin als nooit tevoren. Regelmatig trek ik wat stenen uit de bestrating en een paar dagen later is mijn tuin nog mooier. In beleidstermen noemen we dit tegelwippen, of #tegelwippen voor de sociale- mediafanaten onder ons. Er is zelfs een heus Nederlands kampioenschap voor. Tegels eruit; bloemen en bijtjes erin. En het werkt. Het blijkt helemaal niet goed te zijn alles vast te leggen, te wieden, te bestrijden, te structureren en in te perken.

In de werkzame uren van de week ben ik onderwijl druk met dossiers uploaden bij het UWV, accountantscontroles, governance-code, subsidieaanvragen, kwaliteitsmetingen, zelf-evaluatie, prestatie-indicatoren, PvT met RvB en RvT-overleg, WBTR, privacyreglement en het regelen van e-herkenning. Het zet je toch aan het denken. Zou er ooit een NK Regelwippen komen?

De schoonmakers hebben deze week weer eens een uitdaging op het kantoor van Welzijn West Betuwe. Rondom de lunchtafel plakt de vloer als die van een concertzaal na een bezoekje van Normaal. Niet van bier natuurlijk maar van lijmspray. Die van 3M, de enige echte. Stagiair Bas heeft vier sticky walls voorbereid op het gebruik tijdens de ParticiPeer workshops. En hij heeft dat heel grondig gedaan.

Voor de leken onder ons, een sticky wall is met afstand het beste attribuut voor eenieder die wel eens voor een groep staat. Dus beter dan een beamer, powerpoint, plakflappen of de legendarische gele post-it briefjes. Een sticky wall is een groot doek van parachutezijde en bij voorkeur paars. Doordat deze met spray mount lijm (die van 3M) is ingespoten kan je daar van alles op plakken. Het geeft de mogelijkheid om interactief te werken met een groep en alles dat die groep inbrengt te clusteren, bundelen en visualiseren op de sticky wall. Geen gezeul met beamers, geen memobriefjes die wegwaaien of laptops die dienstweigeren. Een sticky wall weegt niets, kan je overal ophangen en geeft ook nog eens gezelligheid. De credits voor deze prachtige vinding gaan naar ICA Nederland.

Oh ja, Welzijn West Betuwe gebruikt ze voor de workshops met jongeren, onder de naam ParticiPeer. Zie site voor meer info.

Vorige week liep ik na een avond werken met een kratje vol met spullen naar mijn auto. Op het moment dat ik – enigszins onhandig – mijn sleutels pak, stort dat kratje in elkaar. Mijn zorgvuldig opgevouwen briefjes, pennen, plakband en de (inmiddels beroemde) sticky wall liggen op straat. De volgende dag stuur ik direct een mail naar de leverancier met de mededeling dat de kratjes niet de kwaliteit hebben, die je mag verwachten.

In diezelfde week kocht ik ook een nieuwe broek. De winkels zijn eindelijk open, dus het was weer eens tijd. Het is een rib uit je lijf zo’n broek, maar goed, je wil ook een beetje knap voor de dag komen. Ik had de broek nog geen vijf uur aan of de knoop lag er al af. Gelukkig had ik een riem om, want de werkdag duurde nog even. De dag erop ben ik natuurlijk teruggegaan naar de winkel met mijn dysfunctionele broek.

Inmiddels zijn de nieuwe kratjes binnen, wordt mijn broek zo spoedig mogelijk gerepareerd en heb ik samen met de verkopers stoom kunnen afblazen over de kwaliteit van sommige producten.

Bij Welzijn West Betuwe beginnen we binnenkort met een onderzoek naar de kwaliteit van ons werk. Het is een soort klanttevredenheidsonderzoek, maar dan met meer inhoud. We hebben een onderzoeksbureau in de arm genomen, een werkgroep samengesteld en een methodiek gekozen. Zo’n onderzoek opzetten is nog lang niet makkelijk, omdat het welzijnswerk ontzettend breed is met veel verschillende doelgroepen. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om inwoners te vragen naar hun ervaringen met Welzijn West Betuwe, ongeacht of deze nou positief of negatief zijn. Die ervaringen gebruiken we om ons werk beter te maken. Maar misschien is het belangrijkste onderdeel van kwaliteit wel, dat je je verhaal kwijt kan.