De schoenwinkel in het dorp heeft zich gemakkelijk aangepast. De schoenen hebben plaatsgemaakt voor een paar mooie glimmende rollators. Ze staan prachtig opgesteld in de etalage. De schoenenboer heeft de kansen van de krimp gepakt en zijn winkelwaar ingewisseld voor iets dat meer marge oplevert, de hulpmiddelen voor bejaarden. Het is de komende jaren een groeimarkt; het aantal 50-plussers in het dorp neemt toe. Het aantal mensen dat hen kan ondersteunen neemt af. Kortom de markt voor hulpmiddelen ligt open. Kansen van de Krimp heet dat in beleidstermen. Krimp zien als een probleem is niet wenselijk en daarom leren we allemaal in kansen denken, of in ieder geval moet dit zo genoemd worden.

Of dit op lange termijn verstandig is moet blijken. Niet elke kans is op lange termijn ook het beste. Zo had de vakbond enkele jaren geleden ontdekt dat hun groeimogelijkheden liggen bij de 65-plussers. Werknemers die met (pre)pensioen gaan schrijven zich en masse uit omdat ze niet meer werkzaam zijn. Dit waren mensen die soms al meer dan 40 jaar lid waren. De vakbond ontdekte dat ze maar weinig hoefde te doen om deze leden te behouden. Een beetje korting, wat leuke aanbiedingen, combi lidmaatschap met de ouderenbonden en ook natuurlijk belangenbehartiging voor de pre-pensioeners en gepensioneerden. Binnen een mum van tijd was er een groei waar te nemen in de groep leden van 60-plus. Dat hiermee de representativiteit van de vakbond te grabbel is gegooid werd voor lief genomen. Erger nog is, dat niemand durft te erkennen dat het een sterfhuisconstructie is.

Met krimp op het platteland is het niet anders. Omdenken is de denktechniek om problemen te veranderen in mogelijkheden, oftewel kansen. Problemen als kans benoemen is één ding, er moet ook oog blijven voor de “Ja maar” om te komen tot de “Ja en”. Feit is dat er nog steeds jongeren wonen in krimpgebieden. Het is noodzaak om jongeren te betrekken bij het zoeken naar kansen. Als dit niet gebeurt, maakt het investeren in deze kansen het probleem soms alleen maar groter. Want wat doet een jongere die eerst moet inparkeren tussen de scootmobiels, vervolgens tien minuten in de rij staat bij de lokale melkboer omdat iedereen met muntgeld wil betalen en naar huis loopt langs de etalage vol met rollators? Inderdaad; die pakt ook zijn kans en zoekt zijn heil ergens anders.