Sinds kort ben ik de trotse bezitter van een wilde tuin. Dit heeft eigenlijk een trieste oorzaak, want we moesten afscheid nemen van onze konijnen. Maar nu bloeit mijn tuin als nooit tevoren. Regelmatig trek ik wat stenen uit de bestrating en een paar dagen later is mijn tuin nog mooier. In beleidstermen noemen we dit tegelwippen, of #tegelwippen voor de sociale- mediafanaten onder ons. Er is zelfs een heus Nederlands kampioenschap voor. Tegels eruit; bloemen en bijtjes erin. En het werkt. Het blijkt helemaal niet goed te zijn alles vast te leggen, te wieden, te bestrijden, te structureren en in te perken.

In de werkzame uren van de week ben ik onderwijl druk met dossiers uploaden bij het UWV, accountantscontroles, governance-code, subsidieaanvragen, kwaliteitsmetingen, zelf-evaluatie, prestatie-indicatoren, PvT met RvB en RvT-overleg, WBTR, privacyreglement en het regelen van e-herkenning. Het zet je toch aan het denken. Zou er ooit een NK Regelwippen komen?